Mam 21 lat.

No właśnie. Skończyłam dzisiaj magiczną liczbę. Podobno jak się ma 21 lat to świat stoi przed Tobą otworem. Dlatego też nie mam zamiaru siedzieć i płakać nad rozlanym mlekiem, tylko zabrać Taixa na imprezę. Wytańczyć się na naszych 11 cm bucikach i pośmiać się ze wszystkich śmiesznych sytuacji. Porobić coś mega głupiego i stanąć na środku i krzyknąć jakie to jesteśmy samodzielne i dorosłe. Pewnie trochę głupie no i właśnie... niedojrzałe. Ale czas zacząć cieszyć się z tego, że się coś ma. A ja mam... ICH i SIEBIE. Może to trochę mało żeby być w 100% najszczęśliwszą osobą na świecie, no chociaż ja tak nie uważam, bo ONI są bardzo dla mnie ważni i bardzo się starają, a ja wiem, że mogę na nich liczyć. 

Tak więc, nowy rozdział w moim życiu czas zacząć. Ten rozdział nazywa się: NAUKA SAMODZIELNEGO ŻYCIA, czyli CZAS ZNALEŹĆ SIEBIE W TŁUMIE.

Pozwólcie mi dorosnąć, proszę nie chce już więcej Waszej ochrony, pozwólcie mi zbadać to co jest złe i to co jest dobre i samej zadecydować, czy jest SENS.  

21! :)