Pocieszne to zdjęcie gdzie usiłujemy opuścić łepetynkę 

Pierwszy trening po miesiącu mojej nieobecności był baardzo zaskakujący. Tak jak przewidywałam Niuleczka biegała na długiej linie jak szalona! Przypominało to ucieczkę sarny: hop hop hop :) Po kilku chwilach włączyłyśmy lewą półkulę mózgu i zaczęłyśmy myśleć :D Niu zamieniła się w spokojnego kochanego baranka! Kilka ćwiczeń i na zakończenie okrążanie na wolności! Byłam zdumiona bo pierwszy raz zrobiłam coś takiego bez trzymania liny <3 Cały trening (w skrócie) można zobaczyć na youtube ;)

Kolejny trening zrobiłyśmy zupełnie inny niż każdy dotychczasowy. Odgrodziłam sobie połowę ujeżdżalni i puściłam Niunię luzem. Zaczęłam ją 'ganiać' to w jedną to w drugą stronę. Na początku byłyśmy dość zdezorientowane. Niuńka znowu udawała araba i szalała przy samym ogrodzeniu. Z czasem zaczęła zmniejszać koło, opuszczać łeb i płynnie zmieniać kierunki po niewielkim moim sygnale. Uparcie czekałam na ostatni sygnał mając w głowie pełno wątpliwości.. czy dobrze gospodaruję energią, a może jestem zbyt spokojna? czy nie ominęłam już ważnego sygnału od N? czy nie odpuszczę za wcześnie? a może za późno? i cały join-up szlag trafi??? Doczekałam się: Niunia minimałnie przemieliła ślinę - odpuściłam. Czekałam dość długo aż się namyśli i ponownie przeliże. Wtedy podeszła do mnie i zaczęła podążać przy ramieniu jak pies! Moja radość sięgała zenitu :)

Wczoraj natomiast kompletnie bez weny siły i energii wzięłam Niunieczkę po siodło. Myślałam, że skończę trening na beznadziejnym kręceniu się w kółko.. I nagle nie wiadomo skąd i jak zrobiłyśmy coś co mogłyśmy zrobić już dawno. Mianowicie zrobiłyśmy side pass z siodła, pierwszy raz w życiu! Niu popisała się idealnym chodem bocznym i nie były to 2-3 kroki w bok a 8 czy 10! Bez zawachania! Lepiej niż z ziemi :D 

Taki cudowny ten mój koń <3

Przedstawiam Wam wyżej wspomniany filmik z pierwszego treningu:

https://www.youtube.com/watch?v=FylN4MLuJ98