Doves

Tak łatwo zrobić na kimś wrażenie...tak bardzo, bardzo prosto. Ludzie w tych czasach wcale nie są wymagający.

Chciałabym teraz napisać coś, co będzie zajebiste i odda jakiś stan ducha, ale chu.j, nic takiego pewnie nie będzie miało miejsca. Zamiast tego pewnie znowu zrobię coś, czego nie powinnam. I niech muzyka rozpieprzy mi głowę.

Kilkanaści lat temu to był jej drugi dom. Przebywała tam większość swojego dnia. I tak się złożyło, że właśnie teraz tam się znalazła. Przed tymi murowanymi schodami. Pytając, czy ktoś tam jest. Uzyskała pozytywną odpowiedź, więc z drżącymi rękoma i nogami ruszyła przed siebie, stopień po stopniu. Siedział po lewej stronie. Wypełniał jakieś druczki, widziała, że był zmęczony.Zdjął okulary, przetarł jedną ręką oczy i spojrzał przed siebie. Miał na sobie białą koszulę, która teraz bezładnie wypływała spod jego ciemnych spodni. Białe conversy idealnie do niego pasowały. Zawsze udawał grzecznego, a gdy zostawali sam na sam zaczynał się śmiać i zachowywać zupełnie beztrosko. Choć nie powinien. A teraz siedział tak i na nią patrzył. Obydwoje nie wiedzieli co powiedzieć. Wpatrywali się w siebie przez kilka minut, po czym uśmiechnął się, zmierzwił swoje czarne włosy i powiedział, że nie sądził, że ją jeszcze zobaczy. Odwzajemniła tylko uśmiech i usiadła obok niego. Patrzył na nią z tym swoim cudownym uśmiechem i iskierkami w oczach. Takiego chciała go zapamiętać. Powiedział, że bardzo za nią tęsknił i że nie wyobraża sobie życia bez niej. A ona tylko szerzej się uśmiechnęła. 

Rusza Film 3.