so close

myślałam, że już nic mnie nie zdziwi czy zaskoczy. a tu masz, jak obuchem w głowę. chociaż predzej czy później i tak by się to stało, a może prędzej, a ja po prostu żyłam w nieświadomości?! teraz już za późno na cokolwiek i w sumie dobrze, ze sprawy się tak potoczyły. w przeciwnym wypadku ie miałabym tego co mam teraz, garstkę wspaniałych przyjaciół, dzięki którym wszystko tutaj jest inne, przede wszystkim lepsze. często myślałam nad tym co by było gdybym tu nie pzyjechała, jakby wyglądało moje życie... ale to już za mną, nie zawracam sobie głowy przeszłością, bo to jest najgłupsze co mogłabym teraz zrobić. oczywiste jest, że tęsknię za paroma osobami, ale kontakt pozostał i to jest najważniejsze.

za nic nie zmieniłabym obecnego stanu. jest jak jest, może trochę pod górkę, ale za to inne rzeczy mi to wynagradzają. i coraz częściej utwierdzam się w tym, że osoby poznane w dziwnych okolicznościach wywierają ogromny wpływ na nasze życie []

także tego i tamtego rozpoczynam kolejne odliczanie, trochę dłuższe niż poprzednie, ale tak jakoś wyszło. 

mianowicie de facto na tym chyba zakończę, bo to i tak aż nadto zmusiło mnie do nadwyrężenia mojego myślenia 

ha det.