trochę nieidealnie.

gdy człowiek leży chory w łóżku pod wpływem leków zawierających pseudoefedrynę - myśli.
nagle cały świat wydaje się zatrzymywać, a on widzi wszystko jak na powtórce w zwolnionym tempie.
zaczyna tęsknić za swoją ukochaną mimo, że wcale nie jest daleko, że wróci niedługo.
myśli o ludziach, którzy odeszli z jego życia zapewniając, że tak to się nigdy nie skończy.
wyobraża sobie jakim mógłby być artystą, gdyby był mniej leniwy.
czyta książki, na które w końcu ma troszkę czasu.
łzawią mu oczy przez co tak naprawdę gówno widzi, a świat staje się wtedy taki rozmazany.
co za ironia, właśnie wtedy, gdy świat daje się podziwiać on go nie dostrzega, tylko znowu myśli o czymś co jest zjebanym patentem, na który nie ma lekarstwa,
nawet bez recepty.







nie przeczytam tego po raz drugi, bo szkoda moich oczu.
ale W. pamiętaj, że Cię kocham niewyobrażalnie.

a Wy pamiętajcie, że nie mam Wam za złe, że się odwróciliście, ale ja również potrzebuję czasem przyjaciela.





i see fire.