Brzmi jak o nas

  Istnieje wymiar,który zamazuje granice między ludzkimi
  ciałami. Żyjemy ze sobą,w sobie,duchowo,fizycznie. Dni stają
  się chwilami,zatapiam się w jej oczach. Nasze ciała rozpadaja sie,
  przenoszą w inny wymiar czasu. Miłość to złoto i kryształki.
  Możemy udac się w każde miejsce we wszechświecie,razem,
  we dwoje i pozostać jednością.



  Pokrewna dusza to ktoś,kto posiada zamek,do którego
  pasują moje klucze, i klucze, które pasują do mojego zamka.
  Z takim człowiekiem czuje się bezpieczna w moim własnym raju.
  Gdzieś to kiedyś przeczytałam, w naszym przypadku jest to
  prawda.



  Tęsknie za nią każdej chwili,kiedy nie jesteśmy razem.
  Nie wiedziałam, że miłość jest tak bezsporna,tak totalna,tak
  trwająca. Nie mogę jeść ani spać. Tylko będąc z nią,
  jestem całością,prawdziwym człowiekiem. Jej istnienie jest
  warunkiem mojego istnienia,sensem mojego życia. Wiem,
  że ja dla niej jestem tym samym. Otrzymałyśmy największy
  dar. Nigdy mnie nie opuszczaj,mówi...




40 dni i 40 nocy.



Kobiety są dziwne.
Kobiety mieszają mi w głowie.