Eutanazja.

I tak cholernie się boję następnej chwili, kolejnego jutra, niepewnego

tygodnia, czy kolejnych miesięcy. Ciągle w mojej głowie pojawia się mętlik,

od którego nie jestem w stanie uciec, od którego nie chcę się uwolnić.

Przeraża mnie myśl odnośnie tego co będzie, jak potoczy się dalszy los.

Czy będę w stanie przetrwać to co mi los szykuje? Czy uda mi się

przezwyciężyć te chwile słabości, które otaczają mój umysł? Nie pozwolę

sobie na to, aby ulec i odpuścić. Nie, nie teraz, nie po tym co przeszłam,

nie po tym co zdobyłam, ale boję się, że mój świat nagle runie, że coś

się wydarzy, co odmieni to wszystko. Nie chcę iść po raz kolejny pod górkę,

nie mam sił na walkę z życiem, a szczególnie z przeszłością o kolejne jutro.

Przerosłoby mnie to. Poddałabym się tuż na starcie.

NUTKA