hałaśliwy dzień, hałaśliwe dwa tygodnie

a nawet hałaśliwy rok, równe 365 dni hałasu

ale cudownego a wręcz uzależniającego hałasu :)

sesjo, jak już wypierzesz mój mózg to proszę rozwieś go ładnie na suszarce

Jak to jest, że ciągle powracamy do tych samych, znanych nam od lat schematów? Mimo, że nie sprawdziły się one n-lat temu, wciąż pozostaje sentyment. Co z tego, że żałujemy tego co było, skoro nigdy już nie wróci? Nie to miejsce, nie ten czas. Nawet jeśli coś, gdzieś tam pozostało i wciąż się tli iskra 'może kiedyś'. To 'kiedyś' może nigdy nie nadejść. A wtedy okaże się, że zakończeniem tej bajki jest 'and they lived happily never after'.

Okrutna prawda zdecydowanie lepsza od niepewności

Dzięki niej można podnieść się, pozbierać i iść przed siebie

Zamiast czekać bez sensu na coś, co nigdy się nie miało zdarzyć