bądźmy poważni.

Przez rozmowę z pewnym człowiekiem mam teraz myślącą.

Ale dziękuję mu bardzo za to.;*

Tak czasami mimo wszystko ludzie chcą wrócić do tego za czym tęsknią,
mimo to że to doprowadziło ich do rozczarowania i zwątpienia.

Też tak kiedyś miałam, lecz teraz nie.

Teraz chcę na tych rozwalonych gruzach zbudować coś nowego, pięknego.

Czasami wydaje mi się, że świat pędzi za szybko.

Chociaż może to ja znowu zwolniłam.

Może nie chcę żeby to wszystko tak szybko się zmieniało?

Zmiany po prostu czasami nie są dobre.

Uwierz mi. Ja też czasami się boję.

Najgorsza jest świadomość, że nie mogę zarzucić nic światu.

Nie mogę zrzucić winy na los, na fatum.

Nie zadaję sobie pytania 'co znów zrobiłam źle', milczę, spuszczam wzrok,

przecież dobrze wiem.