Paskudny dzień. Ból rozsadza mi głowę, myśli wpełzają do mózgu jak wielkie, śliskie robale. Sprawiają, że nie czuję się dziś sobą. Nie mam pewności już. Irytacja, złość, nienawiść potęgują się. Krzywię się w środku słuchając ludzi. Krótkie odpowiedzi, powtarzanie sobie w duchu by nie wybuchnąć, nie obrazić kogoś. Nie wiem już dokąd zmierzam. Mam wrażenie, że to co robię, obecny stan rzeczy zabiera mi resztki uczuć. Oglądam w sobie przeszłość. Podjęte decyzje, błędy nic nie znaczą. Widzę ludzi dla których coś znaczyłam, którzy znaczyli coś dla mnie, chwile w których ich traciłam i... nie czuję nic, cholerną obojętność. Robię w kółko te same błędy i mogę udawać, że się zmieniłam, ale nie. Kiedy nikt nie widzi dalej jestem lekkomyślną masochistką. Pod wpływem byle impulsu czynię wbrew sobie, wbrew wszystkiemu mając świadomość tego okropnego uczucia potem. Można powiedzieć, że podświadomie do niego dążę. Łapię się na zastanawianiu, czy Kogoś by to może troszkę zabolało, zmusiło do pomyślenia nad tym, że może jednak coś znaczę, jakkolwiek można to zrozumieć.  

"Gorzkie żale."