Jak to jest, że jesteśmy szczęśliwi i po jakimś czasie wszystko staje w gruzach..?

To przykre kiedy widzisz szczęśliwych ludzi wokół siebie, ale jednocześnie dające nadzieję, że i na Ciebie przyjdzie czas.

Jak żyć z myślą, że spotkałaś kogoś, kogo pokochałaś i kogo przestać kochać nie potrafisz..?

Tak, tak, za mało czasu minęło, na pewno Ci przejdzie, "przecież to Dupek"...i sama wiesz, ze wielokrotnie pokazał, że nie jest Ciebie wart, ale nadal chcesz tylko Jego.

I powoli uświadamiasz sobie, że to wcale nie minie, tak po prostu jest.

Że czas sprawia tylko tyle, że uczysz się żyć z tym bólem.

Może już kogoś ma, może po prostu musisz się pogodzić z tym, że to, że Ty kochasz, nie znaczy, że On kocha Ciebie.

Że jest Mu lepiej bez Ciebie i jeśli naprawdę kochasz to dasz mu odejść, bo Jego szczęście będzie najważniejsze..a druga strona medalu, jeśli kochasz to walcz. 

I życie przestaje mieć smak, wszystkie plany trafił szlag..

I przed oczami dalej stają wizje wspólnych wieczorów, wspólnie obejrzanych filmów, przesłuchanych piosenek, podróży, dotyku, zapachu..wizja wspólnej przyszłości.

I nawet jeśli On żałuje, zrozumiał co stracił to i tak nic się nie wydarzy..zupełnie nic.

Tak powoli można sobie umierać..i nic już nie cieszy, jak cieszyło kiedyś.

https://www.youtube.com/watch?v=fV4DiAyExN0