z pociągu.

Każdy się pyta czy wiem co robię.

Długo wtedy myślę, a myśli lecą ku Tobie...

Patrzę jak kolejne autobusy znikają mi z oczu.

Kochanie długo nie słyszałam Twego głosu.

Zrozumiałam, że miłość ważniejsza od kariery,

A teraz samotny bieg mi pozostał

                                         - DO CHOLERY...

Odpalam papierosa, mogę siedzieć całymi godzinami

Myśląc nad sensem życia i przemijającymi dniami...

Na peronie automatyczny głos wkurwia. Tłum ludzi.

Ostatnie pocałunki na pożegnanie              (buzi buzi)

Wsiadam do byle jakiego pociągu nie chcę patrzeć na nie...

Krajobraz za szybą szybko się zmienia,

W głowie rozkmina, piętrzą się wspomnienia...

 "Zapomnij, to koniec" - nie jedna osoba mówiła.

Ziomek! Nie byłabym sobą, gdybym na przekór nie robiła...

Odgłosy i neony miasta spędzają sen z powiek,

POSZŁABYM DO CIEBIE , ALE NIE WIEM CO POWIEM...

[By me.]

PS.

 to nie wiersz, nie jestem poetką i nie chcę być // Fota moja.