Zmarł Andy Fletcher. 

     Założyciel Depeche Mode, twórca muzyki, artysta wszechstronny. 

   Dla mnie - Personal Jesus. Jeden z trzech moich bogów, osobistych Jezusów. 

   Bardzo bałam się dnia kiedy zaczną umierać Oni. Wiadomość o śmierci Fletcha spadła jak grom z jasnego nieba; jak wybuch bomby atomowej zniszczyła mój z trudem budowany spokój wewnętrzny. 

 Moja przygoda z Depeche Mode zaczęła się w 2004 roku, kiedy jako dzieciak z podstawówki usłyszałam cover Enjoy the Silence w wykonaniu Mike Shinody (Linkin Park). 

       Przepadłam. Przepadłam na dobre, to było objawienie, zakochałam się w ICH muzyce, a potem dowiedziałam się, że mój wuj to stary fan Depeszy. Słuchaliśmy DM wspólnie, on był dumny ze mnie, że akurat ja zaczęłam słuchać jego ulubionego zespołu. Opowiadał jak napisał na ławce w szkole nazwę zespołu i jeszcze w latach 90-tych napisał na ścianie w piwnicy DEPECHE MODE. Napis ten widnieje tam do dziś. Był dumny kiedy jeździłam na koncerty i opowiadałam mu o nich. Mocno przeżyłam jego śmierć. 

W późniejszych latach muzyka Depeche Mode stała się dla mnie czymś więcej niż tylko muzyką. To było remedium na całe otaczające mnie zło i nieszczęścia. Ta muzyka była moim towarzyszem w ciężkich chwilach, ukojeniem, pomocą. Enjoy the silence - te słowa najbardziej wzięłam sobie do serca, bo kiedy w moim patologicznym domu chwilowo była cisza, spokój od awantur i libacji rozkoszowałam się THE SILENCE. 

Teraz, kiedy mam swój normalny i spokojny dom, cisza nie przestała mieć specjalnego znaczenia. I tak pozostanie do końca mego życia. 

                      R.I.P Fletch. Kiedyś spotkamy się w innym wymiarze.