#12

Mówią:

nowego zaufania nie dostaniesz.

Mówią:

za dużo razy mnie okłamałaś.

Myślą, krzyczą, ranią, osądzają,

odwdziędzają się obojętnością.

za co?

Mówił:

wyjdź, przejdziemy się.

Mówił:

zejdź, jest mgła, tak jak lubisz.

Mówił:

zobacz jak jest idealnie.

Niepotrzebnie.

Nie było.

Wróciłam do domu później niż zawsze.

Wróciłam z miną markotną.

To się od codzienności

wcale nie różniło.

Wróciłam mokra,

obdrapana z resztki godności.

Boli patrzenie w oczy ludziom,

których zawiodłam.

Boli, kiedy na kolanach

przepraszam,

błagam o wybaczenie.

Boli, kiedy odwracają głowę.

Nie muszę przepraszać,

wcale nie muszę.

Chcę.

Chcę uciszyć sumienie.

Głosy nie odejdą, 

ale ten uciszę.

Ile czasu jest w życiu potrzeba

na znalezienie osoby,

której mogę powiedzieć

wszystko.

Bezgranicznie.

Bez wstydu, bez zahamowań,

ze łzami w oczach,

z uśmiechem na twarzy.

Z lekką duszą.

Już...

...po spowiedzi.

Dzwony biją.

Tłum wylewa się przed budynek.

Przed ołtarzem

została osoba jesdna

i chór cicho nucący pieśni.

Została osoba jedna

i zapłakała nad losem

niedojrzałej jeszcze

dziewczyny.