Taka bardzo wiosenna trawa i tacy bardzo odpoczywający my. tak, żartuję. tak naprawdę to nie śpię po nocach. i żeby zachować równowagę to RR też. on nawet więcej nie śpi. ale i tak jest spoko. to znaczy spoko jest jak już śpimy razem jak bardzo długie szczęśliwe małżeństwo. i fajnie że mamy leszka. przynajmniej za każdym razem jak wpadam w panikę, że za trzy dni przez dwie godziny nie mam co robić to i tak sekundę później wiem już ile rzeczy będę wtedy robić. a jeśli jednak zapomnę to i tak przyśni mi się to w nocy. no, to w skrócie mózg pracujący 24/7 i tylko do przodu. to znaczy, gdyby ten przód był to już w ogóle byłoby całkiem spoko. chociaż ja wiem że on jest i czeka na mnie, a jak na razie trzeba wykorzystywać każdy dzień. i przestać być naiwną kretynką, która za szybko ufa ludziom. i nie formułować impulsywnych osądów i później wstydzić się za swoje słowa sprzed roku. i jeszcze w ramach pracy nad sobą możnaby być bardziej tolerancyjnym, bardziej egoistycznym, bardziej szczerym i nigdy w życiu nie musieć pracować w korpo. przynjamniej nie takim od piotra c. bo to są jakieś jaja i inaczej tego ująć się nie da. chyba że ja żyję w utopijnym świecie. i w takim razie mój RR też. i może jeszcze kilka osób. matko, jak ja wychowam antosia to ja nie wiem. świat się zrobił popieprzony. i tylko nie wiem czy dostrzegając ten bezsens ludzki jestem na wygranej pozycji, czy i tak nic z tym nie zrobię i żyłoby mi się lepiej gdybym nawet nie miała takiej świadomości. na przykład jak już w kolejnym życiu będę kotem to bardzo się nie mogę doczekać tego podejścia do świata, że naprawdę jestem ponad wszystkim. i obym tylko była kotem domowym, a nie podwórkowym bo wtedy wszystkich moich znajomych pewnie rozjeżdżałyby auta.  i tak już ostatnio sobie myślałam, że jeśli AJ to odkryje, to niech wie, że nie potrzebuje żadnej motywacji i żadnych mądrych myśli bo sama jest swoją własną motywacją, bo pomaganie takim maluszkom jest najpiękniejsze na świecie, a jeszcze jak się to tak bardzo lubi i poświęca kraków dla warszawki to wygrywasz wszystkie nagrody na silną kobietę. a jakbyś miała wyjeżdżać na tą amerykańską wizę, to jedź i nas potem do siebie ściągniesz i będziemy kobietami sukcesu i będziemy sobie robić podwieczorki w naszych ogromnych ogrodach i chwalić się przepisami na ciasteczka bezglutenowe. najgorsze jest chyba to że moim ambicjom takie życie powoli przestaje przeszkadzać i w dupie już chyba mam tą całą sztuczną karierę i wyścig o grosze. żeby tylko był antoś i jego siostrzyczki i dużodużodużo miłości, do tego catering od mojej perfekcyjnej pani domu, a najlepiej to wspólna kuchnia w bliźniaku i obiecuję że zajęłabym się całym sprzątaniem. no i tak sobie mija każdy dzień, z jakimiś takimi trochę marzeniami, trochę walczeniem z rzeczywistością, z dążeniem do realizowania planuA, coztegożenadalniemamyplanuB, z gryzieniem paznokci, z pieprzoną geodynamiką, tysiącem myśli na minutę, zaciskaniem pięści kiedy coś nie wychodzi i cały czas powtarzaniem, że będzie dobrze. bo ja naprawdę wiem, że będzie. a to że teraz jest jak jest to już przewidziałam w liceum. naprawdę staram się nie dobijać dobijającym mnie światem. aha, a koty mojenapewnoalezakładamżekażde są niesamowite i najmądrzejsze na świecie. i zawsze dokładnie wiedzą kiedy muszą się do mnie poprzytulać. i najbardziej niewiarygodne jest to że kiedy jeszcze pierwsza łza nie zdąży spaść na policzek, to one już przybiegają z innego pokoju. mogłam iść studiować psychologie. żartuję. zwariowałabym wtedy. chociaż ja już dawno zwariowałam. dobrze że RR to wie i jakoś dziwnie mu to nie przeszkadza.  a teraz już prawie północ, a ja naprawdę niewiele sypiam, chociaż jutro mogę aż do jakiejś 8, więc zmykam korzystać. życzę miłej wiosny, dużo słońca i uwierzenia że będzie okej. i sobie i misiaczkom. 

we look ahead we know our heart

will gonna lead it through another fight

I'll make it feel the strength between us

strong enough as I

we prayed for love..