Budowałam

Minęło 1,5 roku. Od 30 czerwca, czyli od mojej ostatniej wizyty, życie faktycznie (jak napisałam w ostatnim poście nabrało życia). Teraz je utraciło, stanęłam na rozstaju dróg. Wróciłam do phb, wróciłam na stare śmieci. Dostałam ciężką lekcje życia... teraz dławie się powietrzem, bo jest go za dużo.

Spokój ducha... poszukiwany... 

Budowałam na słowie dom 

Na słowie lepkim jak glina 

Nie wiedziałam tylko, że On 

Tak niewiele ze mną wytrzyma  

Dom powoli osuwał się w dół

I odsłaniał swe fundamenty

Nawet ptaki w przelocie omijały go

Nie pojawił się tez u mnie żaden święty

A teraz stoję na moście 

I palce grabieją mi 

Słyszałam, że w niebie przyjmują  

Pójdę tam, zastukam do drzwi              

Powiem Panu: Przyjmij mnie, miły 

Tyle zalet mam, uwierz mi 

Będę sprzątać i szyć, będę śpiewać i pić 

Będę tańczyć przez całą noc             

A kiedy zabraknie nam jadła

To ukradnę coś, uwierz mi

Tylko nie każ mi, Panie, nie każ domu budować

Bo na dom ja nie mam już sił