Chciałabym wrócić do czasów gdy 8 godzin dziennie z Tobą to było za mało a milczenie było naszym prywatnym językiem. Do czasów gdzie Kaszczorek byl tylko miejscem, które chętnie odwiedzasz, a imiona nie miały twarzy, głosu, zapachu.

Gdy pojawia się promyk nadziei, że wszystko się ułoży okazuje się, że to blask od komety która leci by Ci znowu rozpierdolić życie. Chciałam wam oddać wszystko co miałam a przede wszystkim swój czas którego nikt mi już nie zwróci. Niedorzeczne.

Przykro mi się robi gdy patrzę na ludzi, którzy nie zostali wyposażeniu w taką fajną rzecz jak mózg.

A te zdjęcia to nie tylko zdjcia bo to są moje wspomnienia więc Je kurwa zostaw w spokoju. Milion rzeczy do robienia jest. Czemu robisz z Nia to co ze mną?

Moje pragnienie powoli się spełnia. Przed wczoraj żałowałam, ze życzę Ci tego, ale kobieta zmienną jest.