opowiadanie 31 ^^

opowiadanie 31*

Kolejny dzień czwartek -Zawody
p.Przemek wczoraj kazał przyjść szybciej , więc Lena tym razem poszła po Kaje , a gdy już doszły i czekały w autobusie zauważyły że nie ma tylko Kuby .
-może ktoś zadzwonić do Kuby ? Przemek dzwonił już 2 razy ale on nie odbiera - p Kasia
-ja mogę
z końca autobusu rozległ się dziewczęcy głos . to była Lena .
-Halo
-O.! zadzwoniłaś jednak
-zamknij się . a wgl to gdzie ty jesteś
-a co martwisz sie
-niee, p.Kasia mi kazała
-powiedz jej że już prawie jestem
Lena okłamała Kubę tym że nie martwiła sie że to pani Kasia kazała jej zadzwonić przecież ona sama sie zgłosiła, nawet nie zdążyła się rozłączyć bo Kuba właśnie przyszedł
-a szybciej sie nie dało - Przemek
-przepraszam , zaspałem
Było tylko jedno wolne miejsce , obok Leny . Przez całą drogę nie odezwali sie do siebie , ukradkiem tylko raz jedno raz drugie spoglądali w swoją stronę.
Gdy byli już ma miejscu Lena poszła od razu z Kają , teraz dla niej nie liczyło sie nic oprócz wygranej.Były tylko 3 zespoły
Po pierwszym meczu który skończył się wygraną dla drużyny Leny, Kuba chciał jeszcze raz porozmawiać z dziewczyną
-Lena.!
-co ty ode mnie jeszcze chcesz?
-czy ty tego nie widzisz.?
-czego.?
- brakuje mi ciebie,na prawdę tego nie widzisz?
-znowu sie z kimś założyłeś
-przestań..jak był tamten zakład ja i Kamil zachowaliśmy sie jak dzieci a może nawet gorzej
-no z tym sie zgodzę
-przyznam sie bo na początku nie chciałem przegrać , ale jak byliśmy razem to było prawdziwe, popełniłem ogromny błąd
Zapadła głucha cisza żadne z nastolatków nie odezwało się do siebie , w końcu Kuba nie wytrzymał
-przestań i odezwij się, proszę nie złość sie już i nie ukrywaj tego że nie zależy ci na mnie , możemy zacząć od początku?..
Lena zgodziła się na to,w pewnym momencie Kubie nawet udało sie rozśmieszyć Lenę śmiali się przez chwile ale w końcu robiło sie cicho
- Ej, mała. Co się stało?
- Nic. Po prostu.. nic.
- No przecież widzę, że coś jest nie tak, powiedz mi!
- Nie będę Ci tego mówić, to jest nieważne&
- No ale jak to? Musi być ważne skoro przez to płaczesz. Lena, przecież wiesz, że możesz mi powiedzieć wszystko.
No dawaj, to zostanie między nami, obiecuję.
Lena niepewnie spojrzała na Kubę, jednak kiedy zobaczyła jego niebieskie oczy, i ich niesamowitą głębię, zmiękła.
- Chodzi o to, że& - zaczęła nieśmiało  Ja po prostu już nie wiem dlaczego ty chcesz ze mną być.
- Ale jak to?  zapytał zdziwiony chłopak.
- Po prostu. Mamy przez siebie same kłopoty, a mimo to dalej ze mną  rozmawiasz i wszędzie chodzisz. Nie masz mnie dość? Powiedz prawdę, bo ja już naprawdę nie wiem.
Kuba uważnie popatrzył na Lenę, i nagle rozzłościł się.
- Słuchaj ty mała zdziro.  zaczął  Nigdy w życiu nie spotkałem nikogo takiego jak ty. Dzięki Tobie moje życie odmieniło się na zawsze. Wiem, że mam po co żyć, bo mam Ciebie. Jesteś całym moim życiem. Nie widzę świata poza tobą. A Ty co? Jeszcze się pytasz, czy jestem  z Tobą z litości? Ogarnij się, blondyneczko.  zakończył nagle, i przysunął dziewczynę blisko do siebie.
- Głupek.  powiedziała z powagą na twarzy Lena
- Też Cię kocham.  odparł chłopak.
Po czym przysunął się do Leny jeszcze bliżej. Bał się, ze wyjdzie na idiotę. Serce waliło mu jak oszalałe. Z Leną nie było lepiej bała się bardziej niż kiedykolwiek. Nagle spostrzegli, że ich serca biją w dokładnie ten sam rytmie. Spojrzeli sobie w oczy, i doznali szoku. Twarz Kuby była coraz bliżej twarzy Leny ,w końcu była już tak blisko że ich usta powoli się dotykały.trwało to nie długo raptem kilka minut. Ale według nich te kilka minut były najwspanialsze od długich tygodni bez siebie ,pierwszy raz od kilku tygodni Kuba przytulił i pocałował Lenę. Wtedy wiedzieli że jest i musi już być dobrze. Zawody także skończyły sie wygraną dla ich szkoły , zajęli 1 miejsca . A obiecany prezent Kai , która dotrzymała obietnicy sprawił że zostali kapitanami a po 3 klasie dostali stypendium poszli do jednej szkoły

                                                                      KONIEC.! :D