...Szłam tą samą ścieżką co zwykle,  rozkoszując się blaskiem księżyca

i powiewem orzeźwiającej bryzy. Zaczęłam się gorączkowo rozglądać

za gwiazdą, która była tylko nasza.. Nie mogłam jej dostrzec,

nie tym razem.. Być może to znak, że zniknęłam z Twojego życia,

jak w tym momencie gwiazda zgasła na nieboskłonie.

Myślałeś, że jestem ślepcem, który nie dostrzeże jednej, małej, brakującej gwiazdy pośród miliardów innych?

Być może to ja byłam tą gwiazdą - małą, wrażliwą, ale niepowtarzalną,

widocznie nie zasłużyłeś na moją miłość, więc usunęłam się,

byś nigdy nie mógł zobaczyć blasku w moich oczach.

Mimo wszystko nie zniknęłam, jestem o tam! Tam jestem, widzisz?

Powoli znikam, moje uczucie do Ciebie wygasa, a Ty już zapewne nie pamiętasz jak wpatrzeni w niebo uśmiechaliśmy się..

myśląc o kolejnym spełnionym marzeniu, które należało tylko do nas,

do mnie i do Ciebie...