CZTERY

CZTERY

CZTERY

CZTERY

CZTERY

CZTERY

CZTERY

Przypomniałam sobie tysiące spraw. Bardzo wielu rzeczy żałowałam, na przykład straconych możliwości oraz niepotrzebnych i wyniszczających kłótni. Coraz wyraźniej uświadamiałam sobie fakt, że w żaden sposób, absolutnie w żaden nie mogę zmienić rzeczywistości. Przepadły marzenia, znikły nasze plany ; wydawało mi się, że utraciłam wszystko.

Życzę wam wszystkim, żebyście kiedyś, kiedykolwiek, doznali takiego szczęścia jakie towarzyszyło mi przez 4 miesiące mojego życia. Obiecałam sobie, że nie pozwolę, aby ktoś trzymał MÓJ świat w SWOICH dłoniach, nie wyszło, chciałam uniknąć najgorszego, chciałam uniknąć tego, żeby pewnego dnia osoba ta zniknęła wraz z nim i zostawiła mnie samą. Rzygam wszystkim i wszystkimi bez wyjątku. Ta huśtawka mnie wykańcza. Zwariowałam. Przeżyłam koszmarny tydzień, robiłam głupie rzeczy których teraz się wstydzę. Wstydzę albo i nie. Najbardziej boje się faktu, że to mi pomagało, na ten jeden moment. Bolało mnie w jednym miejscu a nie w całości mnie. Teraz jest stabilnie. Sztuczny uśmiech #2 codziennie przymusowo narzucony, bo przecież dajesz radę. Wpieprzyłam się okropnie. Nigdy nie sądziłam, że zdołam AŻ tak przywiązać się do człowieka, nie potrafię sobie wyobrazić przyszłości. Dobrze wiedziałam, że to nie będzie wieczne, że to nie pierwszy, nie ostatni ale nie sądziłam, że to wszystko stanie się w taki sposób, tak szybko i z dnia na dzień. Styczeń 2013 jest największym failem moje życia, chcę żeby się już skończył. Chcę czegoś. Próbuje zastąpić pustke kimkolwiek ale podświadomie szukam jego drugiej kopii. To wszystko takie błahe, puste i śmieszne się wydaje, ale prawdziwe. Nienawidzę się żalić, czuje się beznadziejnie i żałośnie ale nie mogę się pogodzić z tym wszystkim. I tęsknie.