euphoria.

Mam dosyć. Zdecydwanie mam dosyć. A przez tyle czasu było pozytywnie. Mam w sobie za duzo emocji, napięcia, które już dawno powinno zostać rozładowane w jakikolwiek sposób. Mam także wrażenie, że z każdym dniem, jest mi coraz cięzej, coraz częściej nie poznaje siebie, nie wracam do tego co było. Najwydoczniej za bardzo się zmienilam skoro tyle osób powtarza mi to w ostatanim czasie. Ludzie którzy mnie otaczają sprawiają dziwne wrażenie, a może to moja wina. Te­raz pat­rząc wstecz, widzę ja­ka byłam egois­tyczna i głupia, lekceważyłam uczucia innych, zaufanie. Do tego zbyt wiele wspomnień. A kiedy nie mogę cofnąć czasu, ani naprawić tego co spieprzyłam, widzę co było dla mnie naprawdę ważne. Ogarnia mnie pustka i to chyba nie kwestia tego, kto jest, a kogo nie ma. To prędzej uczucie co by było gdyby. Zdecydowanie potrzebuję odskoczni, albo jakiegoś magicznego zaklęcia, które naprawi wszystko. Bez problemów, spin, trosk, rozczarowań, bólu. 

Buntuję się. Decyduję. Zmieniam. Odnajduję siebie. Idę. Działam. Budzę się. Doświadczam. Podnoszę się. Marzę. Zwyciężam. Odkrywam. Wymagam. Myślę. Wierzę. Krzepnę. Rozwijam się. Pytam. Jestem.

Jesteśmy tu, jesteśmy sami w naszym własnym Wszechświecie,
Jesteśmy wolni, gdzie wszystko jest dozwolone, a miłość przychodzi pierwsza,
Teraz i na zawsze razem płyniemy do nieskończoności,
Jesteśmy coraz wyżej i wyżej, dobijamy do boskości.

Gorące buziaczki dla Czoko, która zawsze stoi za mną murem i pewnie teraz też dodałaby jakiś wpis, do którego mnie natchneła, ale padł jej net, więc musiałam zrobić to za nas dwie. Co prawda to nie to samo, co kilka lat temu, bo moja wena twórcza angażuje się teraz w zupełnie inne projekty, ale zawsze coś. 

Z niecierpliwością i nadzieją czekam na nasz wypadzik na Hel, a teraz, już chyba czas na sen.