I wiecznie żyć nie chcę,

lecz wiernością chcę się stać,

I zasypiać czując Twój dotyk,

który jest dla ciała kojący

jak dla oczu gotyk.

I osiemnastej Twej wiosny nigdy nie zapomnę,

bo byłam wtedy już ja;

zamknięta w sobie z sercem płaczącym

i niesłyszalnym głosem o pomoc wołającym.

I bałam się przyznać do grzechu swego

ciała młodego...tak bardzo przez ludzi

Zeusa skrzywdzonego . !

I z bólem żyłam

i te zbridnicze kłamstwa przed Tobą kryłam;

Lecz serce - już z bólu konające

słało do umysłu fale rażące i powoli

słowa wypuszczało drżące...

I, gdy oczy Twe ujrzałam;

się popłakałam.

Bo chciałam Cię chronić przed złem świata

i nie ranić jak kat z bata.

Ale serce Twoje rytmu biciua nie zmieniło

i w oczach wciąż miłość paliło.

I nie odwróciłeś się...

I nie odeszłeś...

Tak w miłości wciąż trwałeś

i me bólu łzy ocierałeś.

I wiem już teraz;

choć wczesniej myślałam o tym nie raz,

że Ty i Ja :

- jak bez wody kwiat;

- jak bez skrzydeł ptak;

- jak bez błyskawic burza -

 MY, bez siebie nie umiemy zyć.

                                                                                                                   < by Camellian >

Pe.eS.

Kocham Cię

                                           Piotrq