BY MARII.

Niemiecki poeta Rainer Maria Rilke mieszkał

przez pewien czas w Paryżu. Aby dojść

na uniwersytet, codziennie przechodził

w towarzystwie swej francuskiej przyjaciółki

bardzo ruchliwą ulicą.

Na rogu tej ulicy mijali żebraczke, proszącą

przechodniów o jałmużne, Kobieta zawsze

siedziała w tym samym miejscu, nieruchomo

jak posąg, z wyciągniętą ręką i oczami wbitymi

 w ziemię.

Rilke nigdy jej nic nie dawał, podczas gdy jego

przyjaciółka czasem rzucała jakąś monetę.

Pewnego dnia zdziwiona młoda Francuzka

zapytała poetę:

- Dlaczego nigdy nic nie dajesz tej biedaczce?

- Powinniśmy podarowac coś jej sercu,

anie dłoniom- odparł.

Następnego dnia Rilke przyniósł przepiękną,

zaledwie rozkwitłą różę, włożył ją w rręce

żebraczki i chciał pospiesznie odejść.

Wtedy zdarzyło się coś nieoczekiwanego:

żebraczka podniosła oczy, popatrzyła na poetę,

podniosła się  z ziemi, ujęła jego dłoń i ucałowała

ją. Potem odeszła, przyciskając do piersi różę.

Przez cały tydzień nikt jej nie widział. Lesz po

ośmiu dniach znowu powróciła na swoje miejsce.

Cicha i nieruchoma jak zwykle.

-Ciekawa jestem, z czego żyła

przez te wszystkie dni- spytała młoda

przyjaciółka poety.

- Żyła różą - odparł Rilke.

Królowa

Dude i totally miss you,
i really fucking miss you,
im all alone,
all the time,
all the time,
Dude i totally miss you,
the things we do together,
where have you gone?
Totally miss the honesty,
and special times and honestly,
i totally miss the fucked up things you do,
Dude i totally miss you,
i totally miss you,
dude i totally miss you,
all the time.

bo ktoś bardzo chciał.