Dziękuje, dziękuje, dziękuje.!

Nie mogłam wczoraj dostać lepszego prezentu niż ta rozmowa. Brakowało mi tego tak cholernie. Tej szczerości, która kiedyś była między nami zawsze. Tego, że mogłam Ci powiedzieć co mi leży na sercu i zawsze z chęcią wysłuchiwałam Ciebie. Wczoraj miałam wrażenie jakbym to wszystko odzyskała. I nie oczekuje nic więcej. To, że jesteś mi w zupełności wystarczy. Bądź w taki sposób a będę szczęśliwa. Oczywiście jest coś, co uczyniłoby mnie najszczęsliwszą na świecie, ale nie mogę o tym myśleć. Nie mogę robić sobie nadzieii, która już raz została zawiedziona i bolało jak cholera.

Nie.!

Jestem szczęsliwa, dzisiaj czuje się wspaniale i mimo, że zasnęłam dopiero o piątej a o dziewiątej miałam już pobudkę czuje się wyspana, wypoczęta i w jak najlepszej formie.

Nie mogłam wczoraj zasnąć. Chciałam, żeby ten dzień trwał jak najdłużej i nigdy się nie kończył.

Nie, nie zmienię fotobloga. Chuj w to, że tyle ludzi go czyta.

Pozdrawiam. I kocham.

D.