Życie pełne niespodzianek 7

Antonella postanowiła, że pojadę z nia na zakupy. Nie dopytywałam, ale chyba nie pracowała nigdzie, bo od rana nigdzie nie wyszła. Nie wiem, nie wnikam.

Pojechałyśmy do jakiegoś ogromnego i chyba najdroższego centrum handlowego w Barcelonie.

-Wybierz sobie coś ładnego - powiedziała do mnie popychając mnie do regału z sukienkami.

Uśmiechnęłam się niechętnie do tych wieszaków i odwróciłam do niej.

-Co jest? - mruknęła nie wiedząc o co mi chodzi.

-Po pierwsze nie będę się obkupywać na Twój koszt, a po drugie nie lubię sukienek - skwitowałam i czekałam na jej reakcję.

-Po pierwsze Leo chciał żebyśmy jechały na zakupy. Po drugie kochaniutka masz piękną figurę i nie wstydź się jej pokazywać.

-Nie prawda.-mruknęłam kiedy dziewczyna przeglądała już sukienki.

-Co? - spojrzała marszcząc brwi.

-Nie mam pieknej figury. Poza tym to są wasze pieniądze i nie chce nic pożyczać ani nic.

-Weź się uspokój - szturchnęła mnie lekko zabawnie poruszając brwiami. - To swego rodzaju prezent.

-Jak to prezent? - nie rozumiałam o co jej chodzi.

-Słuchaj, jejku, chcemy Ci pomóc. Mamy pieniądze więc w czym problem żeby się nimi z kimś podzielić? Z tobą podzielić

-Nie chce żebrać.

-To nie żebranie, to przyjmowanie naszych prezentów.. - mruknęła. Dopiero teraz zauważyłam na jej ręce jakieś 10 wieszaków z sukienkami przewieszonych przez jej rękę. - a teraz idź to przymierz - podała mi to wszystko a ja niemal ugięłam się pod ciężarem.

-Cccco?

-Jeeejku idź, zaraz przyjdę zobaczyć jak się prezentujesz - zaśmiała się i ruszyła na dalsze " poszukiwania"

Przepraszam za nieobecność, ale nie miałam dostępu do neta :<