875 - wintertime sadness

'Angeline life is not what it seems
open up your eyes runaway from your dreams
Angeline life is more than you see
Paradise is not what you want it to be

Angeline there is more than you know
listen to your heart when there`s nowhere to go
Angeline dry your tears in the rain
life is just a trip and it`s calling your name'

Tak - to ja. Po wielu nieprzespanych godzinach i grubej imprezie... Bez make-up'owych upiększaczy, wtorek - rano o 14tej - ja. Nie wiedzieć czemu, odczułam dziś potrzebę, by się tutaj pojawić. Chyba chociażby po to, by napisać kilka zdań... Dziwny ten wieczór... w początkowym rytmie tej piosenki przeniosłam się w czasie. Przeglądałam stare zdjęcia z przed 3-4 lat, słuchałam tamtych piosenek i rozkoszowałam się wspomnieniami. Na taką przyjemność jednak nie warto sobie zbyt często pozwalać, bo człowiek zaczyna zasypywać się pytaniami i gdybać... Ja przynajmniej tak mam. Zastanawiam się co się ze mną stało przez ten czas, że aż tak się zmieniłam. Nie tylko z zewnątrz, ale wewnętrznie oczywiście też. Jak? Dlaczego? Czy to aby mi wyszło na dobre? Wstyd za wszystkie zaniedbania, za brak rozwijania czegoś w czym mogłoby się być już teraz na prawde dobrym.  Zastój? Być może to rozpamiętywanie wyjdzie jednak na dobre, może jest potrzebne... by dać do zrozumienia. Dać tego kopniaka, który popchnie do działania, zmian, ważnych decyzji i przede wszystkim większego szacunku do czasu. Bo czasu nie należy marnować. To on jest tym magikiem, który leczy rany, daje nadzieje na to co nowe i jest sprawcą wszystkich zmian. Dobrych, bądź nie... wszystko zależy od nas.

Dobranoc...