Ale ciągle tu jestem
Dodano: 31 SIERPNIA 2016
Początek miłości
O uśmiech, pierwszy uśmiech, nasz uśmiech.
Jakże to się jednało: chłonąć zapach lip,
słuchać ciszy parku , nagle spojrzeć
na siebie i dziwić się, że uśmiech
A w tym uśmiechu było wspomnienie
zająca, który właśnie obok
kicał po trawie; to było dzieciństwo
uśmiechu. Poważniej już było mu nadać
ruch łabędzia, ujrzanego potem,
jak dzielił na dwie części staw
w ciszy wieczoru. A kontur drzewa
na czystym, wolnym, już niemal
nocnym niebie nakreślił temu uśmiechowi
kontur na rozjaśnionej
przyszłością twarzy.
R.M. Rilke
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika nessaalcarin.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
