" Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Samemu się go nie rozumie mimo tylu lat. Nie mogąc wybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg
podczas bezwietrznej nocy......"


Zdarzyło się dzisiaj cos co przewróciło mój dzień i dotychczasowe myślenie o 180 stopni. To nie jest przyjemne doświadczenie. 
Było wiele dni, kiedy tak naprawde sądziłam, ze nie dam rady, że to jest koniec. Nie sprawiały mi one żadnej radoścci, satysfakcji lub czegokolwiek innego. Sa dni kiedy wszyscy chca byc w samotności, ale czy to rozwiązanie ? Nie !, wiem to po sobie, długo tłumiłam wiele mysli w środku do momentu az poznalam osobę której moglam powiedzieć WSZYSTKO. Samotnośc doprowadza do tego, ze nocami w pustym łóżku zastanawiamy sie dlaczego tak się stało? Nie dopuszczając myśli, że....sami do tego doprowadziliśmy!!



" Smutek to najdziwniejsze z uczuć: czyni nas bezradnymi. Jest jak okno otwarte wbrew naszej woli- przy nim można tylko dygotać z zimna. Z czasem jednak otwiera się rzadziej i rzadziej, aż wreszcie całkowicie stapia się z murem "



Dzisiaj jest chyba taki dzień kiedy chciałabym się komus zwierzyć, otworzyć przed kimś, ale mimo wszytko nie zorbie tego wiem, jakie są potem konsekwencje tego. Nie można myśleć tylko i wyłacznie o Sobie!! Ja sama od dłuzszego czasu zajmuje się tym co dzieje się w koło, tym jak inni się czują a nie soba bo nie można być obojetnym na to co się dzieje z ludzmi w naszym otoczeniu. Mimo, ze po raz kolejny powtarza się to samo, lecz z dwojoną siła nie wiadomo dlaczego? z jakiego powodu? To trzeba walczyć do samego końca. I przedewszytkim robić to co się KOCHA !!


Tak naprawdę najwiekszą siłę dają mi zwykłe słowa (w skrócie)

ZWOLNIJ I RÓB TO CO KOCHASZ !!!