Jest taki rodzaj pustki, której nie wypełnisz niczym. Choćbyś bardzo chciał - nie uda się. Wtedy nic ani nikt nie zostąpi ci bliskiej osoby, szukasz jej obecności w codziennych czynościach i czasem nawet wykonujesz je by chociaż na chwile zapomnieć, ale każde miejsce, każda rzecz cały czas przywołuje wspomnienia. Każda puszczona przez ciebie piosenka, czy nawet jakakolwiek, która leci akurat w radiu przypomina ci przeszłość i nie ma na to żadnego skutecznego lekarstwa. Co prawda wspomnienia można utopić na chwilę, czy nawet na kilka godzin, ale one i tak wypływają i uderzają w serce jeszcze mocnej. I to jest chyba najbardziej bolesna rzecz, żaden ból fizyczny tego nie przewyższy.