Taka końska obecna codzienność. Mija siedem miesięcy. Niesamowite ile w ciągu pół roku może się zmienić i wydarzyć ... za każdym razem mnie to zadziwia. Czytam sobie ostatni wpis tutaj i ... "wracam do siebie" albo inaczej - staram się wrócić. Wrócić kolejny raz zadając sobie pytania - czy tego właśnie chcę ? czego tak naprawdę potrzebuje ? Jedno wiem na pewno - takie życie, te stwory nadają mojemu życiu sens i kierunek. Cieszę się że dzięki Nim mogę czuć się lepszym człowiekiem. Nie lepszym od innych - lepszym dla siebie i dla tego co dookoła. Kolejny raz uczę się że jestem w stanie znieść naprawdę wiele, jak już wydaje mi się że osiągnęłam szczyt swoich możliwości, przesuwam wszystko dalej, jak wydaje mi się że ciężej być nie może a oczywiście jest, kolejny raz udowodniam sobie że jakby nie było dam radę. Mimo, że czasami już wyje w środku i łzy lecą na zewnątrz, bo nie może być tylko dobrze. Dorastam. Życie to kwestia wyborów. Nie można mieć wszystkiego. Proste ale jak trudne do zrobienia. Wybierać. Uświadamiać sobie wiecznie, że to tylko ja jestem odpowiedzialna za to co się dzieje. Ostatecznie mogę mieć tylko do siebie zażalenia i pretensje, bo nikogo więcej one nie obchodzą i tak było jest i będzie. Rozmowa podstawą wszystkiego ale często jest tak, że trzeba robić swoje - ot po prostu, dla siebie. Niedługo minie rok... niesamowite ile może się przez rok wydarzyć. Pozostaje mi doświadczać i uczyć się dalej... i jeździecko i życiowo.