Moje piękne oczki Belova Crystal. Przyjaciel mrozek nadszedł. Piękna białość, wspaniałość. Ten brokat wszędzie o poranku ... ten zapach powietrza. Uwielbiam zimę. Szkoda tylko, że podłoże zaczyna się betonować ... 

A mi jakoś tak dobrze, spokojniej. Grunt to nauczyć się odpuszczać. Przypomniałam sobie jaką sieczkę w głowie przeżyłam ostatnimi czasy ... czuję się silniejsza, chociaż koszt uważam za zbyt wielki. Stało się, wnioski wyciągnięte. A teraz czuję, że potrzebny mi reset ... góry ? wspaniała opcja ...

Tak było miło przez ostatnie dni, tyle radości i szczęścia, które można razem dzielić, tyle rozmów, tyle wymiany wspólnej energii.

Czas wrócić do rzeczywistości.

Kocham zwykłych, prostych ludzi. Prostych w relacjach, prostych we wszystkim, którzy nie boją się głupio wyglądać, nie boją się palnąć jakiejś bzdury.
W towarzystwie takich ludzi, możesz się otworzyć, ponieważ podświadomie wiesz, że nie masz przed kim się popisywać. Bo tu sami swoi.
Kiedyś zrozumiemy, że zewnętrzny blask jest niczym w porównaniu do wewnętrznego piękna.
Ponieważ, to co jest ładne na zewnątrz, pozostaje ładne do pierwszego deszczu. A to co jest w środku, płonie zawsze.
Nawet, jeśli tlą się tylko malutkie okruszki. Wystarczy lekki podmuch, żeby wzniecić żar.
Kiedyś zrozumiemy, że dobroć, delikatność, czułość i troska, to przejaw wewnętrznej siły, a nie słabości...