Dawno nie pisałam, zapomniałam.

Czuje, że mi czegoś brakuje, chociaż wszystko czego potrzebuje mam, dziwne uczucie. Pustka, która pojawia się nie wiadomo skąd, zżera od środka i nie pozwala normalnie myśleć. Powinnam się przyzywyczaić, tak jak do nieprzespanych nocy, prawda? Nie potrafię. Przytłacza mnie to wszystko, mam ochotę wejść do łóżka i już z niego nie wychodzić. Wszystko wydaje mi się, bez sensu. Po co to robię skoro i tak... No właśnie, ostatnio stanowczo za dużo myślę. Oczekuje czegoś na co nie zasługuje i tego mieć nie będę- da się przywyknąć. Wydaje mi się, że najbardziej mi żal samej siebie, bo nie potawię zacisnąć pasa i wziąć się za siebie. Plany są planami, a ja nie jestem miestrzem w trzymaniu się ich lub dążeniu do nich. Nieważne jak bardzo bym chciała, daremny wysiłek.Wydaje mi się, że gdzieś w tym wszystkim się pogubiłam.. i nie potrawię znaleźć tego miejsca, nie potrafię sobie pomóc, eh. Za dużo myślę, co jest wynikiem małej ilości snu. Damnn this shit is killin' me.