White Sparrows

Wiedziałam że boli. Ale nie wiedziałam, że tak cholernie.

Dobrze? Źle? Sama już nie wiem. Dzisiaj jakoś jest wyjątkowo dobrze. Przynajmniej na chwilę obecną. No dobra... Może nie jest dobrze, ale nie jest też źle. Jest tak sobie, o.

Jakoś tak czuję, że powoli zaczynam się przyzwyczajać. Akceptować. Powoli zaczyna mi być wszystko jedno.

Nie. Nie jest wszystko jedno.

Jest i koniec. Kropka. Koniec tematu.

Dzisiaj ognisko klasowe u Kurki. Fajnie było. Powtórka z rozrywki - rugby. Ale mnie kurwa ręka boli. x.x

Ale i tak było fajnie. xd

Może z wyjątkiem tego, że ktoś wylał keczup na moją kostkę. o,- Macie szczęście, że nie wiem który to, bo zajebałabym.

Jutro do kina. Przynajmniej się wyśpię. Kto wie, może fajnie będzie? Byle do piątku.

Chociaż, po krótkim zastanowieniu, wcale nie chcę piątku. Piątek jest równoznaczny z tym, że w ten dzień będę potrzebowała pocieszyciela-przytulacza z masą chusteczek i to na pełny etat. Są jacyś chętni?

Strasznie boję się piątku. Bo to będzie już ostatni TAKI piątek. Pogodziłam się już z tym wszystkim, ale jakoś nadal nie mogę sobie wyobrazić, jak to będzie.

Ale obiecałam coś Adze, najlepszej, najukochańszej animatorce na świecie, i słowa dotrzymam.

Nie mam już nic do powiedzenia.

Billy Talent - White Sparrows