.

Gdzie?

Gdzieś się podziało;

moje biedne,małe serduszko.. kochane teraz,przez jeszcze mniejsze.

Przepraszam Cię,tak długo Cię nie chciałam słyszeć,

dla dobra (NIE)swojego; że aż bić coraz to ciszej i ciszej..

Z czterech komór wielkich jak pałace,

ROZROŚNIĘTE jesteś teraz do; Dwóch.

Dwóch; rozmiarów pięknego domu.

Więc dziękuję..oh,dziękuję,żeś; przetrwało zimę.

Już nie będę, wybaczam!

Gdzieś Ty się, biedne, na tych mrozach w zapomnieniu podziewało?

Chodź..niech Cię przytulę,wróć serduszko wraz z moją duszą i jestestwem.

Poznaj maleństwo,które z pustych pałacowych zimnych komnat stworzyło;

Ciepły dom..wejdź Ogrzej się,proszę i wróć do siebie..

Pomogę Ci się ogrzać i już o Tobie nigdy nie zapomnę.

Razem posklejamy pęknięcia..obiecuję.

Wracamy do domu .