Gubimy miejsca,
Odnajdujemy ludzi co krok,
Budzi się mrok,
Opada na mój blok i Twój blok,
To dla miasta, tak rodzi się noc i widzę Nas tam,
Niejedna gwiazda szukała tu swego gniazda.
I zgasła.
Tu każdy żyje, by żyć,
Ale o sobie już nie wiemy prawie w ogóle nic.
Kolejny mit, puste słowo i krzyk, zamknięte okno.
Na końcu i na początku jest samotność.
Nie obchodzi mnie cały świat i to, że jest gdzieś obok.
Kolejny dzień nie chce mi się nawet ruszyć głową.
Spomiędzy nas płynie sygnał wysyłany w kosmos.
Teraz ja, Ty...
Coś jakby nie wiem, a nie wiem,
Bo ten level zamknęliśmy przed niebem....
http://www.youtube.com/watch?v=cg2LN05PXUo&ob=av2e