Kto tam?

Rany. Przestaję się poznawać. Coś dziwnego jest.. Właściwie wszędzie jest.

Próbuję dojść w czym problem, ale nie potrafię. W końcu nic nie pozostaje niezmienne. Wszystko ulega zmianom. Choć ten tekst z poczwarką i motylem zdecydowanie nie psuje.

Nowa szkoła z lekka mnie przytłacza. Za dużo się tam dzieje. Ostatnio na nic nie mam czasu. Ani siły. 

Choć i tak jest o niebo lepiej niż na początku roku. Mamy paździrnik i zaczynam wpadać w rutynę. Pewnie to wszystko dlatego.

Liceum wbrew pozorom nie jest takie straszne. Nauczyciel zawsze pozostaje nauczycielem, a uczeń, uczniem. To nie szkołą się zmienia, ale my. Co za tym idzie nadal mogę się bezkarnie objać i dobrze na tym wychodzić.

Mój plan na najbliższe miesiące?

Nie dać się. Rutynie, jesiennej chandrze i samotności.

Uczyć się żyć i przyjmować swoje życie, takim jakie jest.

Rozwijać się, szukać nowych zainteresowań i nowych ludzi.

Szukać czasu na to czego jeszcze nie zrobiłam, a zrobić bym chciała. 

Czyli tak w skrócie - mam zamiar żyć i coś z tego mieć.

A skoro nie można się cofnąć, trzeba znaleźć najlepszy sposób, by pójść naprzód.

<3