Dość długo tutaj nie zaglądałam, ale brak czasu na cokolwiek.

Tęsknie za normalnymi dniami, za odpoczynkiem tak zwykłym, że aż beznadziejnym, za kilkoma minutami z samą sobą.

Już tego nie pamiętam, studia robią swoje, pana Igora widziałam tydzień temu i wszystko wskazuje na to, że przez kolejny też Go nie zobaczę.

Z telefonem się nie rozstaje, gdyby nie darmowe minuty, to bym stała się największym bankrutem na świecie.

Piątkowe treningi dają mi choć chwilę radości, choć trochę ! i pokaz baletowy już tuż, tuż    no i co z tego?!

Mama staje na głowie, bym się rozchmurzyła, to lody, to słodycze, kino, zakupy, filmy, zdjęcia, rozmowy.

Ale coś ostatnio zauważyłam, że i jej kończą się na to siły, no bo przecież tylko jedna rzecz może to wszystko zmienić. wszystko !

Wystarczy jakby On chociaż raz na kilka dni stanął w moich drzwiach, uśmiech miał tak szczery jak zawsze, oczy błyszczące z radości

Nic więcej !

z tygodnia na tydzień coraz bardziej przyzwyczajam się do Twej nieobecności, co zrobić.