Przemyślenia ..

Myślę, że jesień jest świetną porą by przemyśleć wiele spraw...

Mnie samą dopadło rozmyślanie nad sensem wielu rzeczy.

Jedną z nich jest .. miłość.

Każdy kto mnie zna, może śmiało powiedzieć że jestem romantyczką i wierzę w prawdziwą miłość. Jednak nawet mnie dopadają wątpliwości czy takowa istnieje. W końcu w czasach współczesnych jest tyle rozwodów. Myślę, że powodem jest często zbyt pochopna decyzja o wstąpieniu w związek małżeński choćby np. fakt, że kobieta jest w ciąży (a bez ślubu to przecież wstyd ! -.-)

Sama nie jestem zbytnio przekonana do ślubu, ponieważ boję się, że gdy powierzę komuś moje serce, będę cierpieć gdy jakiś czas po tym ta osoba będzie chciała się rozejść. Poza tym myślę, że małżeństwo powoli zabija miłość dwojga ludzi do siebie.

Inną kwestią jest homofobia. Nie rozumiem jak można potępiać ludzi za ich orientację seksualną ! Tak jak rasizm wydaje mi się to dziecinnym podejściem - nie będę lubiła danej osoby bo różni się ode mnie. Jednak bez tych różnic większość relacji międzyludzkich takich jak przyjaźń czy miłość nie miałaby sensu, ponieważ powstają one by ludzie mogli się nawzajem uzupełniać. Na szczęście świat pomału akceptuje odrębność innych ludzi.

W czasie moich przemyśleń doszłam też do kolejnego problemu. Zawsze wiedziałam, że jestem osobą niepewną siebie. Jednak zaczynam zauważać, że jeśli nie zmienię stosunku do samej siebie, będzie mi trudno otworzyć się przed innymi ludźmi. Zazwyczaj gdy poznaję kogoś nowego buduję wokół siebie skorupę ochronną, ponieważ mam wrażenie, że dana osoba nie zaakceptuje prawdziwej mnie. Przeraża mnie myśl, że miałabym się przed nią otworzyć.

Ten sam problem mam z chłopakami. Zazwyczaj wygląda to tak:

Jest facet, który mi się bardzo podoba. Dajmy na to, że w końcu przejmuję inicjatywę i piszę na gadu. Okazuje się, że naprawdę świetnie gada mi się z tą osobą i postanawiamy się spotkać w realu. Jednak w czasie spotkania nie mogę się otworzyć i okazuje się ono porażką. Pomału nasze rozmowy ustają, aż w końcu stajemy się dla siebie dwoma obcymi osobami.

I za każdym razem rozmyślam: co by było gdyby.

Jednak pomału zauważam, że rozwiązanie jest jedno: muszę zaufać ludziom i się przed nimi otworzyć.

Ci, którym spodoba się to co oferuję bedą trwać przy mnie, ponieważ będą pewni, że mogą mi zaufać. Niewiele osób zna mnie tak naprawdę, jednak jestem wdzięczna za ich wsparcie i postaram się odwdzięczyć tym samym

Sądzę, że spisanie tych rozmyślań trochę mnie odciążyło, jednak mam nadzieję, że pomogą też niektórym osobom, które to przeczytają.

A ja postaram się być bardziej otwarta i spróbuję cieszyć się każdym, danym mi dniem.

Oprócz tego chyba nadszedł czas by przestać się przejmować tym 'co ludzie powiedzą'. Ponieważ takie podejście zabija marzenia.

Myślę, że ta piosenka nastroi też innych do przemyśleń. W każdym razie mnie natchnęła

http://www.youtube.com/watch?v=OHkvan-NFnM