Warto żyć dla małych szczęść.
Niedoceniamy tego co mamy tak blisko.
Nikomu nie jest łatwo.Prawie.
Mamy w sobie siłe.Potrafimy rozmawiać.
Uczymy się od siebie,mając otwarte oczy na wszystko.
Nie przedstawiłam od początku,bo imiona są niczym w porównaniu do wielkości ducha tych ludzi.
Dół od lewej: Martynka,Sponek,Dawid,Pati,Kuba.
Góra od lewej: Patrycja,Paula,Zbychu,Ja.
Słowa cedzone piękniej niż milczenie.
Kocham i dizękuje traci już sens,bo Wy wiecie.
Jesteście dla mnie ważni.
P.S.Chłopcom dziękuje za kwiata,wspaniały gest.
I jak tu się gniewać?
"Owoce znajdę słodsze niż miód".