POCZĄTEK ŻYCIA..

Ciekawe jest życie, gdy można przebierać jak się chce, bez wgzlędu na konsekwencje, nie wyznając żadnych wartości, a  nawet udając, ze się ich nie ma. Ludzie są różni, jak kolory czy pogoda... wywołując w nas  pogodny, a to znowu chujowy nastrój. Dlaczego milczenie i obojętność  przeważnie wygrywa? Nie spodziewasz się, że kiedykolwiek zostaniesz zraniony przez SWOJEGO super człowieka..osobę, za którą wskocczyłbyś w ogień.... Oddałbyś za nią życie i zrobił wszystko.

Przyzwyczajasz się...nagle ona odchodzi jakby nigdy jej nie było...bez powodu, szczęśliwa.. wszystko puszcza w niepamięć..jakby tego nie było, zupełnie bez uczuć, jakby nie była człowiekiem...a może nie jest? Jak to się dzieje? Czy tak można? ...być może nie wszyscy są dobrzy, nie wszyscy mogą nas zadowolić... .,

Człowieka poznajemy dopiero po tym jak kończy, jak odchodzi... nie zdając sobie sprawy jak bardzo krzywdzi drugą osobę. 

...wolałabym zranić kogoś bardzo... niż jeszcze raz przeżywać te męki.  .....nie możesz zrobić zupełnie nic i zostajesz sam i nikt nie jest w stanie ci pomóc.

...najgorszy jednak jest fakt, że ktoś, kto był dla ciebie tak ogromną inspiracją..wzorem i autorytetem... okazuje się zwykłym człowieczkiem, który nie ma w sobie zupełnie nic...żyje..bo źyje......bez uczuć i jakichkolwiek zasad....

......a może sam się pogubił i nie wie gdzie pójść dalej? ...dokąd prowadzi jego życie...

...tylko jak można być tak obojętnym? kim jest taki człówiek? jak udaje mu się żyć albo tylko  po prostu być....