Niebezpieczni cz.5

-co za dupek-mruknęłam pod nosem ,zarzuciłam kaptur od bluzy na głowę i ruszyłam w stronę domu.
-co on myśli,że przyjdę tam bo Pan idealny tak sobie zażyczył- moje przemyślenią przerwał pisk opon i dźwięk klaksonu.
-ty idiotko chodzić nie umiesz?-krzyknął mężczyzna z auta.
-przepraszam zamyśliłam się i-w tym momencie podniosłam głowę i spojrzałam na osobę, która na mnie się wydzierała.
Klara?-spojrzał na mnie pytająco.
-Łukasz? -zapytałam z niedowierzaniem.
-co Ty tu robisz?-spojrzał pytająco.
-hmm niech pomyślę, stoje?-uśmiechnęłam się słodko.
-to wiem,ale co robisz tu w Londynie?-
-mieszkam razem z mamą i Wojtkiem-
-Wojtkiem? -uniósł pytająco jedną brew.
-nowy partner mojej rodzicielki. Dwa lata po śmierci ojca poznała Wojtka i postanowili, że zamieszkamy wszyscy razem tu. Tak więc oto tu stoję przed Tobą- zaśmiałam się.
-wsiadaj odwiozę Cię- gestem ręki wskazał na sportowe bmw,.
-nie chce robić Ci problemu, napewno Ci się spie-nie zdążyłam powiedzieć,ponieważ mi przerwał.
-już tyle nie gadaj tylko wsiadaj- uśmiechnął się i otworzył drzwi auta.
Bez słowa wsiadłam do auta,po chwili brudne znalazł się po stronie kierowcy i z piskiem opon ruszyliśmy.
-przykro mi z powodu Twojego ojca- odezwał się po chwili.
-a czym się zajmujesz? -szybko zmieniłam temat.
-mam swój club, a właśnie co robisz dzisiaj wieczorem? -zerknął na mnie .
-nie wiem-wzruszyłam ramionami.
-No to o 20będę po ciebie, zabieram Cię na małą wycieczkę i nie chce słyszeć odmowy.
-ale-zaczęłam lecz mi przerwał.
-nie ma żadnego ale-spojrzał na mnie wzrokiem nie znoszącum sprzeciwu.
-no dobra-westchnęłam po czym dodałam-to tu,wskazałam chłopakowi mój nowy dom.
-fajne osiedle, nie daleko mieszka mój znajomy. To do zobaczenia o 20-musnął mój policzek.
-uparciuch- uśmiechnęłam się lekko i wysiadłam z auta kierując się w stronę domu.