Get the fuck off

Mam ochotę po prostu wskoczyć pod auto. Moja irytacja dochodzi do krytycznego poziomu. Po prostu nie lubie jak ludzie chcą zarządzać moim życiem, wydawać rozkazy mi jakbym była jakimś żołnierzem albo marionetką. To jest może życie moje problemy i mój świat. Czy tak trudno zrozumieć, ze czasem nie radze sobie sama z sobą? Może po prostu nie rozumiecie mnie, bo mnie nie znacie. Nie wiecie co przeszłam i co przechodzę. Nie dziwcie sie, ze zamyka się w sobie coraz bardziej, nie lubię opowiadac o uczuciach, emocjach, pragnieniach. Wolę to przemilczeć. Sama w sobie jestem dla siebie problemem, który musze zwalczyć i nikt mi w tym nie pomoze, ze moje wspomnienia zabijają mnie wręcz od srodka. Tu znów chcę po raz kolejny podziękować Paulinie, która jest zawsze dla mnie, zawsze mnie wysłucha, nie będzie krzyczała, wypomniała mi różnych rzeczy, nie bedzie robiła ze mne męczennika, ona mnie po prostu zrozumie. Jest jedną z tych osób, które zawsze zrozumieją moje postępowanie, jest tą osobą, która wyrazi sie szcezrze na mój temat, na temat moich pomysłów, mojej głupoty. Jesli jej sie coś nie podoba nie bedzie krzyczeć powie mi to spokojnie tak żebym ja to zrozumiała. Jest najwspanialszą osobą jaką kiedykolwiek znałam i jeszcze NIGDY mnie nie zawiodła i jest ze mną ZAWSZE. Jako jedyna chyba na parwdę mnie zna. W ciągu ostatnich dni ludzie mówili mi różne rzeczy, irytowali mnie, wkurwiali. Miałam dość tego wszytskiego ale Paulina jako jedyna potrafiła przemówić do mnie, potrafiła mnie pocieszyć i zrozumieć w taki sposób, ze poczułam się lepiej. Więc jeszcze raz wielkie dzięki i jak przyjadę, to chyba nie będę mogła wyjechac i się z tb pożegnać, bo strasznie mi ciebie i wszystkich brakuje :c A więc jeszcze tylko 23 dni i wreszcie zaznam szczęścia <3