Coraz częściej zdaje sobie sprawde, ze w miejscu w którym mieszkam nie jestem tak naprawde szczęśliwa. Czuje, że nie pasuje do tego miejsca. Odliczam, naprawde odliczam do czasu w którym odbiore swiadectwo ukonczenia szkoly i wyjade na dobre.

Z każdym dniem tęsknota w moim sercu narasta. Zaczynam przestawać sobie z nią radzić.

Zawsze tęskniłam - to bylo normalne ale nigdy nie tesknilam tak jak teraz.

Zrobie wszystko zeby być tam jak najczęściej przez te kolejne trzy lata.

Nie umiem opisac slowami tego co czuje leżąc wieczorem w łóżku i myślac nad swoim życiem.
Czasami mam ochote rzucić to wszystko, spakować sie, wyjechać tam w tym momencie ale musze skonczyc to co zaczełam. Nie mam wyjscia.

Oddałabym wszystko za chociaż tydzien tam , 3 dni chociaz za godzine tam. Z  nimi wszytskimi.

Tylko tyle bym chciała, nic wiecej.