1. przyjaźń zraniona.

Wiem, jak długo nie było tu żadnych opisów, ale postanowiłam jednak wrócić:) Kiedyś oddałam kumpeli tego bloga, ale gdy tylko będę miała kasę na koncie zmieniam nazwę bloga i zacznę dodawać dla was, tak jak kiedyś opisy!:) Mam nadzieję, że będą wam się podobać:) Jeżeli będzie mieli jakieś fajne opisy/teksty/opowiadania bądź cokolwiek, co chcielibyście opublikować piszcie w komentarzu:) Podam wam wtedy adres e-mail bądź gg, gdzie z przyjemnością opublikuję waszą inwencję twórczą.:))

A dzisiaj zostawiam was z notką o przyjaźni zranionej i odrobiną opisów o szczęśliwej.: ))

kiedy przyjaciel odchodzi coś we mnie umiera.

Siedziała samotnie w wagonie, rysując na szybie serce.

Czasem nie stać mnie nawet na uśmiech.

Cisza przyjacielu, rozdziela bardziej niż przestrzeń. Cisza przyŹacielu nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli. 

Między mężczyzną a ko­bietą przy­jaźń nie jest możli­wa. Na­miętność, wro­gość, uwiel­bienie, miłość - tak, lecz nie przyjaźń. 

Mężczyznę można "wy­kas­tro­wać" jed­nym zda­niem: Wolę, abyś był moim przy­jacielem niż kochankiem.

Wro­gowie często mówią prawdę, przy­jaciele nigdy. 

Przy­jaciel to ktoś, kto da­je Ci to­talną swo­bodę by­cia sobą. 

Kocham życie, przy­jacielu, i na­wet wte­dy, kiedy zra­niło mnie tak bar­dzo, że przez krótką chwilę zap­ragnęłam um­rzeć, na­wet wte­dy nie po­pełniłam zdrady. 

I trze­ba być wiel­kim przy­jacielem i moc­nym przy­jacielem, żeby przyjść i prze­sie­dzieć z kimś całe po­połud­nie tyl­ko po to, żeby nie czuł się sa­mot­ny. Odłożyć swo­je ważne spra­wy i całe po­połud­nie poświęcić na trzy­manie ko­goś za rękę. 

Naj­lep­szym przy­jacielem jest ten, kto nie py­tając o powód smut­ku, pot­ra­fi spra­wić, że znów wra­ca radość.

Czy wszys­tko po­zos­ta­nie tak sa­mo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki od­wykną od do­tyku moich rąk, czy suk­nie za­pomną o za­pachu mo­jego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dzi­wić się mo­jej śmier­ci - za­pomną. Nie łudźmy się, przy­jacielu, ludzie pog­rze­bią nas w pa­mięci równie szyb­ko, jak pog­rze­bią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszys­tkie nasze prag­nienia odejdą ra­zem z na­mi i nie zos­ta­nie po nich na­wet pus­te miej­sce. Na ziemi nie ma pus­tych miej­sc.

Ko­bieta może być przy­jaciółką mężczyz­ny, lecz by uczu­cie to trwało, niezbędne jest wes­przeć je od­ro­biną fi­zycznej antypatii. 

Za­leży mi na in­nych ludziach, tyl­ko nie pot­ra­fię niekiedy oce­nić kto przy­jacielem, a kto wro­giem. Po­za tym mam sil­ne za­burze­nia pa­mięci i nie poj­muję, dlacze­go nag­le in­ni przes­tają się do mnie odzywać.

Przy­jaźń poz­naję po tym, że nic nie może jej za­wieść, a praw­dziwą miłość po tym, że nic nie może jej zniszczyć.

Kochaj wszys­tkich. Ufaj niewielu. Bądź gotów do wal­ki, ale jej nie wszczy­naj. Pielęgnuj przyjaźnie. 

Kiedy umiera twój przy­jaciel, niech two­je oczy nie będą suche, ale niech także nie stają się morzem. Łzy tak, ale płacz nie.

Le­piej poszu­kać so­bie no­wego przy­jaciela niż płakać po dawnym. 

Na­wet gdy przy­jaciel działa wbrew to­bie, wciąż jest twoim przyjacielem. 

Le­piej zginąć za przy­jaciela niż za złoto.

Przy­jaźń, która się kończy, tak nap­rawdę nig­dy się nie zaczęła.

Człowiek nie ma przy­jaciół. Przy­jaciół ma tyl­ko powodzenie. 

Bij­cie bra­wo, przy­jaciele, ko­media skończona