Hmmmmmm, a moze...

Jestem niezdecydowany. 

Jedne z najnudniejszych jak narazie wakacji zycia. A jednak nie sa zle.

Manga rozczula mnie strasznie nie ze wzgledu na fabule - ta czesto nie spelnia warunkow by nadawac sie na sredni serial, czy rysunki - choc tutaj chyle czola - ale na to co japonczycy maja zakodowane w te swoje serca - pierwszy pocalunek to cos magicznego.

Powiedziec komus "Lubie cie" "w sensie randkowym" to juz cos - o tak mocnym jak "kocham cie" nie wspominajac.

Ten narod to jedna z najdziwniejszych grup na swiecie - pelna abstrakcji, sprzecznosci, tradycji i nowoczesnosci. Ale chcialbym przeniesc sie tam na pol roku, pozyc jako japonczyk z krwi i kosci, by przekonac sie ile moje nadzieje i zludzenia sa warte. Ile te moje wartosci mialy by przelozenia w takim swiecie, w ktorym czesc z nich to zwykla codzennosc, a moja codziennosc to dla nich wrecz basnie z tysiaca i jednej nocy, jak pisal Will Ferguson. Czy ten na gorze wyslucha chociaz takiej prosty zwyklego, zarosnietego tchorza z polski....

EDIT.
Woody Allen w "Annie Hall" mówił, ze nie chciałby być w klubie, który chciałby kogoś takiego jak on za członka.

Ze mną jest podobnie. Bo gdybym był kobietą, to nigdy nie chciałbym, by ktoś taki jak ja był ze mną. I tu lezy pies pogrzebany. I szanse na cokolwiek.

Edit.2.
Should i give up or should i just keep chasing pavements ?