to cos wiecej...

W sumie przerabiając to zdjęcie miałam zupełnie inną wizję... Wyszło jak wyszło, mi się nie chce tego poprawiać a coś w końcu dodać muszę na tego photobloga, żeby nie było, że znowu wrócę po długim czasie na niego :D

Za szybko minęło mi te kilka dni wolnego. Na samą myśl, że teraz powrót do szkoły sprawia, że chce mi się płakać.

Ale przeżyję to. Szybko zleci, mam nadzieję. Tak jak każdy dzień.

Chwila goni chwilę, a czas przemyka mi pomiędzy palcami.

Czy to naprawdę minęło już kilka miesięcy?

Tak naprawdę mogłabym powiedzieć "To już tyle czasu minęło? Niedawno przecież się poznaliśmy!" Mogłabym pomyśleć, że jest to długo. Może nawet bardzo.

Lecz nie wiem czemu, kiedy o tym myślę, mam ochotę krzyknąć "DOPIERO?"

Mam takie dziwne w sobie uczucie, że całe moje życie tak wyglądało.

A przeczucie mi podpowiada, że tak będzie wyglądać.

Mam nadzieję, że jak najdłużej.

Każda wolna myśl wraca do jednej osoby.

Czy można kochać z każdym dniem bardziej?

Przeraża mnie ta myśl, boję się co będzie później.

To jest takie niezwykłe. A ciągle mi mało.

Coś dziwnego się we mnie dzieje.

A kiedyś wierzyłam, że nie będzie już dla mnie światła. Wyrwałam się z mroku. 

Jestem szczęśliwa.

Jesteśmy niezniszczalni.