02.

Ten dzień zaliczam do najdziwniejszych, już nawet nie najgorszych. Przywykłam do codziennych kłótni, awantur, sprzeczek. Przywykłam do braku szacunku podczas rozmów z drugą osobą. Wydawało mi się, że przywykłam do wszystkiego, ale nie. Nigdy nie zdołam przywyknąć do tego, że ktoś rzuca w moją stronę obelgi wyciągnięte na podstawie teorii. Nie faktów. Teorii, bo ktoś tak powiedział, ktoś tak stwierdził. Nie przywyknę do chamstwa i dziecinności, gdy zachowuje godność i dumę, bo nie chcę czegoś spieprzyć, a druga osoba bezkarnie przekracza granice przebiegu rozmów i przyzwoitość słów. Nie przywyknę do tego, że ludzie wpieprzają się w nie swoje sprawy. Nie przywyknę do fałszu i bezpodstawnych oskarżeń. Nie dam rady, wręcz nie mogę przywyknąć do tego, że zawsze tracę osoby, na których mi zależy. Codziennie powtarzam, ze moje życie to moja sprawa, ale i tak każdy się w nie bezkarnie wpierdala. Gówno ich obchodzi czego chce a czego nie. Na mój sukces reagują jak potencjalnie pojeby. Ludzie, sama zdana na siebie wy wspinam się w górę. I już olać to, ze spotkam twarze z napisem `dureń`. Z każdej strony uderza mnie fala wkurwień, mimo, ze unikam ludzi z charakterem kurwy, to nie zawsze da się uniknąć sytuacji przykrych.Szkoda, ze nikt nie stanie przede mną i nie pojmie wreszcie, ze nadal żyje nadzieją i miłością kierowaną do Ciebie. Przyzwyczajają się do mojego zimnego serca, bo wiem, ze już nikomu nie warto ufać. Zaufanie to przykra niespodzianka, każdy na nie liczy ale nikt o nie nie dba. Dzień za dniem mija a ja ciągle walczę z tym na nowo. Ze wspomnienia, z ludźmi, z fałszem, skurwielstwem i samą sobą. Mówią, ze mi przejdzie, tak bardzo się mylą Myślą, ze mnie znają a nazwisko ledwie pamiętają. Dziś uderzam pięścią o ścianę, patrząc na spływającą krew z dłoni.Nic się nie zmieni..............................................