come back.

Wracam. Wieki mnie tu nie było, ale postanowiłam, że spróbuję. Zabrakło mi pisania, dzielenia się sobą z Wami tutaj. Nie wiem kiedy nadejdzie czas, kiedy odwaga weźmie górę i opublikuję jakiś tekst. Starocie zostawiam, niech sobie żyją. Czas zacząć od nowa. Nowa ja, inni ludzie. Niekoniecznie tamten czas był zły, ludzie sami pracują na to, jak wygląda ich życie, ale mimo błędów nie należy spadać w dół, trzeba piąć się w górę, dopóki.. dopóty ma się w sobie jeszcze tą siłę.. siłę, o której nie mamy pojęcia, że w Nas żyje. Ludzie przychodzą i odchodzą, jedni byli i będą, na niektórych się zawiedliśmy, mimo, że pokładaliśmy w nich wielkie nadzieje. Ktoś puści Cię kantem, a ten "przyjaciel" ma Cię głęboko w poważaniu, bo za Waszymi plecami tysiąckrotnie obrobił Ci dupsko i wszyscy naokoło śmieją się bo wiedzą coś, czego nie powinni, a przecież powierzyłeś komuś coś w tajemnicy, szukałeś pocieszenia, trochę zrozumienia i liczyłeś na jakieś rady. Potrzebowałeś tego przytulenia i poklapania po głowie, tekstu, wprawdzie banalnego, że "wszystko będzie dobrze". Nie bądź głupi.  Nie traćmy czasu na ludzi, którzy nie zasługują na to, aby poświęcać im swój czas i uwagę. Szanujmy siebie, swoje poglądy i idee. Bądźmy sobą i nie udawajmy przed nikim kogoś, kim nie chcemy być. Jeśli nie jesteś akceptowany takim jakim jesteś to zastanów się, jaki to ma sens? Zrób pauze. Zastanów się po co Ci ten cały syf, w którym jesteś, i tkwisz w tym bo boisz się, że zostaniesz sam. Bycie samemu nieraz się poprostu i zwyczajnie opłaca, i tylko na plus dla Ciebie.  Uczucia, nawet te duże z biegiem czasu gasną, ale my? My idziemy dalej, droga jest długa, i nie w każdym przypadku prosta, czasem wdepniesz w jakieś gówno i wydaje Ci się, że to już koniec świata. Nie pierd*ol. Pomyśl, zawsze ktoś jest w gorszej sytuacji. Czasem, jeszcze kiedyś wydawało mi się, że nie mogę nic, że nie dam rady, że braknie mi tej pewności siebie, odwagi. Taki mały wstydniś, który nie umiał okazać uczuć i bezczelnie dusił w sobie wszystko, a ucieczką od tego był tylko płacz, nieraz krzyk. Buntowanie się przeciwko wszystkim i wszystkiemu, bo ja przecież wiem najlepiej i w dupie mam to, że ktoś uważa inaczej. Bezuczuciowy ktoś, lodowate serce, byleby tylko kogoś skrzywdzić, niech ma bo się należy, skoro ktoś postąpił tak wobec mnie, to ja będę tak postępować wobec wszystkich i nie, nie dam się polubić, ani poznać bo mam w dupie ludzi, wolę być sama i żyć z samą sobą.. jeżeli teraz o tym pomyślę to w zasadzie nie wiem, kim był ten człowiek. Nie znam jej. Ale tak, to autentycznie byłam ja. Nie opiszę słowami jak bardzo byłam wtedy głupia i samolubna, gdzie słowo "kocham" nie zabrzmiało nigdy w moich ustach, nie istniało nigdy w moim słowniku. Mówią, że człowieka nie da się zmienić, i sama do tej pory tak uważałam. Ale na własnym przykładzie stwierdzam, że da się kochać, da się żyć dobrze i tak, da się żyć i funkcjonować wśród ludzi nie zamykając się w czterech ścianach. Jest mi teraz dobrze z sobą, poznałam świat z tej drugiej, lepszej strony i nie zamierzam wracać do wcześniejszego. Żyjcie w pełni, nie zamykajcie się na ludzi, na miłość, uczucia. Bądźcie dobrzy, dawajcie innym szczęście, a samo do Was wróci. Nie żałujcie, że czegoś spróbowaliście, chociaż nie zawsze Wam wyszło.. to zawsze pozostało to doświadczenie. Bądźcie najlepszą wersją siebie. I gówno prawda, że nie dasz rady, że nie umiesz. Zbij piątkę z życiem, a będzie dobrze.

STAY STRONG. 
LOVE, A.