Bo człowiekiem to trzeba umieć być. Stwierdzam po dłuższej obserwacji.

Ogólnie rzecz ujmując to po co myśleć o losie innych? Przecież licze się tylko ja i moja własna dupa, moje szczęście i  interesy. Pomoc bezinteresowna? Zapomnijcie. Dziś obcy ci szybciej pomoże niż twój znajomy, nawet ten fejsbukowy. Zero wyższych intencji, zero zrozumienia i chęci pomocy. Egoistyczne ja! Tak wygląda człowieczeństwo? To ja podziękuję. O uśmiech nawet na ulicy dziś trudno.

Ale za to nie trudno o wtykanie swojego nosa w sprawy innych, radarowanie to tu, to tam i ocenianie.

Nie ma to jak chodzić z głową w chmurach, być obojętnym na wszystko i wszystkich, może komuś nie zależeć na innych, ale nie do stopnia gburostwa, bezczelności i chamstwa.