Łzy stanęły pod powiekami, a serce wydało przerażający zgrzyt przy kruszeniu, kiedy dowiedziała się, że jej "przyjaciel" ma dziewczynę. Zbędna nadzieja na cokolwiek schowała się zbita i zgwałcona pod miotłę. Długo nie ujrzy światła dziennego.

Przygotowywała się na ten moment od dawna, wiedziała, że zaboli i nie mogła zrobić nic, kompletnie kurwa nic. Siedziała i patrzyła jak życie przełamuje jej się na pół. Wszystkie chwyty, punkty oparcia, deski ratunku były dawno wykorzystane... Pozostała jej tylko ta część jego, która jest dostępna dla wszystkich. Uciekła cała dusza tej przyjaźni.

Zazdrość, która się tak w niej burzy nie zna umiaru. To nieludzkie. Jej serce jest całe połamane, skruszone jak lód, w bandażach, plastrach, próbuje wyjść ze stanu krytycznego, ledwo łapie oddech... Jeden za drugim, a każdy tak dramatycznie boli. Czuje się oszukana przez los, molestowana każdym dniem, w którym już wie, że nie ma szans na pełne szczęście. Przecież tak go kocha...